اگر هر یك از ما والدین بتوانیم به دنیای ذهنی نوجوان مان راه یابیم و ارتباطی سالم و منطقی را با او برقرار سازیم جهشی بزرگ در پرورش و تربیت فرزندمان داشته ایم. مشورت و مسئولیت دادن به نوجوان، یكی از كاربردی ترین راه های برقراری ارتباطات سالم و منطقی با نوجوان است زیرا با مشورت، نوجوان مان را به دنیای بزرگسالان راه داده ایم و به او شخصیت، احترام و توجهی كه نیازمند آن است عطا كرده ایم. علاوه بر این با ایجاد یك رابطه دوستانه و محبت آمیز، بزرگسال زیستن را به او آموزش می دهیم. با چنین رابطه ای نوجوان خواهد فهمید كه مسئولیت اعمالش تنها بر عهده خود او خواهد بود و والدین به عنوان الگوهای تربیتی، نقش حمایت گرایانه خود را در جلوگیری از تجربیات خطرآفرین و غیرقابل جبران او ایفا خواهند كرد. رابطه مناسب، به والدین خواهد آموخت كه نوجوان نیز درگیری های فكری و مشكلات خاص خود را دارد پس هیچ گاه به خود اجازه نخواهند داد كه دنیای لطیف و شكننده فرزندشان را حقیر بشمارند.

 نوجوان نیز به جای آنكه والدین را در برابر خود ببیند، آن ها را به صورت دوستی دلسوز و یاوری فداكار و با تجربه در كنار خود خواهد دید و در صورتی كه با مشكلی مواجه شد به جای آن كه برای حل آن به بیرون از منزل(و دوستان بعضا ناآگاهی كه تنها به اندازه خود او و شاید كمتر، دنیا را می شناسند) متوسل شود، به دوستانی آگاه و مكانی امن و راحت پناه می برد و در حل مسئله از یاری اولیاء خود بهره می جوید. این شیوه به ما كمك می كند تا همیشه و در هر جا بر اعمال درست و نادرست فرزندمان نظارت داشته باشیم. از آن جا كه همیشه نمی توان هم چون یك نگهبان یا زندانبان به دنبال نوجوان دوید و در هنگام ارتكاب عمل نادرست، او را بر حذر داشت، پس بهتر است همراه مشاوره دادن به نوجوان و مشورت گرفتن از او، وجدان اخلاقی را نیز در او بیدار كنیم تا همیشه خود، ناظر و حاكم بر اعمالش باشد. علاوه بر تمام این ها خوب است تا ضمن فراهم آوردن محیطی امن و آرام، و بدون تنش و برخورد، سرگرمی هایی را نیز كه مورد علاقه نوجوان است برای او ایجاد كنیم. زیرا اشتغال فكری مطلوب، توجه او را به مسائل صحیح و مناسب سنش جلب كرده و از انحرافات فكری در او پیشگیری می كند. بیكاری و بیهوده گذرانی، علاوه بر اتلاف وقت وعمر، زیان های فراوان دیگری(هم چون زمینه سازی برای اختلالات اخلاقی و رفتاری) را نیز به همراه می آورد. در صورت عدم موفقیت نوجوان، می توان به جای انتقاد و تحقیر و سرزنش، روش صحیح زندگی و اعمال درست را(در هر زمینه، ارتباطی یا اخلاقی یا كاری و ...) به او آموخت. عدم توفیق در انجام كارها به اندازه كافی روح لطیف نوجوان را می آزارد، از آن به بعد وظیفه ماست تا به عنوان والدینی مقتدر و آگاه، با گوشزد كردن نقش تجربه و درس گرفتن از شكست ها برای پی ریزی موفقیت های آینده، حرف های او را گوش كنیم و سعی كنیم با فهم صحیح مشكل، درست زیستن را به او آموزش دهیم. توجه به این نكته لازم به نظر می رسد كه اگر از مراحل مختلف رشد صحبت به میان می آید، كه البته نوجوانی نیز یكی از این دوران هاست، منظور این نیست كه كودك ما تا امروز كودك بود و از فردا نوجوان خواهد شد. همانطور كه اشاره كردیم انتقال از مرحله ای به مرحله دیگر، پیش نیازهای خاص خود را می طلبد و در طول زمان، "كودك"، "نوجوان و جوان"، بزرگسال خواهد شد. پس لازم است تا ما والدین متعهد از سالهای آخر كودكی، بلوغ، و بزرگسالی فرزندمان، او را برای ورود به مرحله جدید زندگی آماده كنیم تا ناگهان خود را در برابر واقعیتی غیر قابل باور نبیند و به تدریج بتواند به شكلی صحیح، بحران های مختلف را پشت سر گذاشته و پس از نوجوانی، بزرگسالی موفقی پیش رو داشته باشد.

منبع: سایت آفتاب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: